Vandaag is het echt herfst. Er valt hier buiten van alles naar beneden: bladeren en takken. Daarbij liggen de stoelen van het terras al om en zojuist viel met kabaal de ladder.
Wat een wind!
Hoe kijk jij aan tegen vallen? En dan bedoel ik niet letterlijk vallen, maar figuurlijk. Iets wat je doet denken aan ‘weer niet gelukt’. Of aan ‘onderuit gaan’, omdat je anders of beter van jezelf had verwacht. Misschien doet ‘vallen’ je ook denken aan ’totaal van slag zijn’ door een verdrietige gebeurtenis. In ieder geval voelt het alsof jij of je leven faalt. Er is tegenslag op je pad.
Wees eerlijk, dat is niet fijn. Dat doet vaak gewoon echt pijn. Je weet niet wat te doen of hoe verder te gaan. Schaamte, verdriet, teleurstelling, jaloezie; er kunnen allerlei emoties bij komen kijken waardoor je van slag bent. Afhankelijk van de aanleiding van je ‘val’.
Het is misschien fijn of goed om je dan – na een poosje – te realiseren dat ‘vallen’ er bij hoort. Bij je leven. Want zonder tegenslag geen succes. Zonder proberen (en dus soms ook vallen) ontstaat geen groei. En zonder dat gemis was er geen liefde. Zonder val is er geen nieuw begin.
Zolang je na iedere ‘val’ maar weer opstaat. Wees daarom niet bang om te vallen, maar gebruik al je ervaringen voor een nog betere versie van jezelf, als die van voor je ‘val’.